10. Ενας καφές στην παραλία και μια πρόταση επαγγελματική, μοναδική ευκαιρία

Την ημέρα εκείνη ο Μανώλης βγήκε με το είδωλό του για καφέ. Έστησε τον καθρέφτη στην απέναντι καρέκλα, αραχτός στην παραλία, και συζητούσε με το είδωλό του σε ύφος χαλαρό και κόσμιο για υφάσματα και για σεντόνια, βινύλ ή σατέν;

Ξάφνου ακούστηκε η εισαγωγή του where is my mind των Pixies. Το κινητό του Μανώλη. "Παρακαλώ;".

- Σε ξύπνησα, Μανωλάκη, μη μου πεις;
Η ατζέντισσά του. Είχε και τέτοια ο Μανώλης. Φωνή βραχνή απ' τα τσιγάρα. Τα χνώτα της μυρίζανε ουίσκι πρωί-πρωί ακόμη και μέσα από το κινητό.

- Γραφώ, μωρό μου, δεν κοιμάμαι.  

- Ψέματα λέει, μην τον ακούς, Τζοάνα! Μαζί μου πίνει καφέ στην παραλία, ο αρχιψεύταρος, ρουφιάνεψε το ειδωλο του Μανώλη στον καθρέφτη.

- Εσύ να βγάλεις το σκασμό, μη σου κάνω τη μούρη κιμά. Τζοάνα, μην τ' ακούς το είδωλό μου, με ζηλεύει που είμαι εργατικός, για αυτό τα λέει αυτά. Γράφω, αλήθεια. 

- Θα σου ΄λεγα ποιον και τι γράφεις, ατάλαντε παλαβιάρη. Τον είχε πάρει γραμμή η Τζοάνα.

- Για αυτό με πήρες πρωινιάτικα και με ξύπνησες; για να μου τα πρήξεις κι εσύ; αγρίεψε ο Μανώλης.

Το είδωλό του απέναντι στον καθρέφτη έσκασε στα γέλια κοροϊδευτικά.

- Τελικά, Μανώλη, γράφεις ή κοιμάσαι; Μπας και με δουλεύεις, βρε τέρας;

- Σε δουλεύει, Τζοάνα, σε δουλεύει, έκρωξε σαν παπαγαλάκι του Μαξίμου το είδωλο του Μανώλη απ' το καθρέφτη.

- Ουφ, αυτές οι συζητήσεις έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ κουραστικές. Άκου να δεις, είδωλο, κάποια στιγμή πρέπει να τα πούμε οι δυο μας, να ξεκαθαρίσουμε αυτήν την κατάσταση μια και καλή. Δεν γίνεται διαρκώς να πετάγεσαι σαν την πούτσα και ν' ανακατεύεσαι στις μπίζνες μου τον Μανώλη.

Είχε σοβαρέψει η Τζοάνα, κι όποτε σοβάρευε, γινότανε πολύ απειλητική.

- Κι ακου να δεις, Μανώλη, στα αρχίδια μου που δεν έχω είτε λες ψέματα είτε κοιμάσαι είτε γράφεις είτε πίνεις καφέ στην παραλία. Σου 'χω μια πρόταση. Κι είναι καλή. Και θα την ακούσεις. Είναι η μοναδική που σου έρχεται εδώ και χρόνια. Και δεν νομίζω ότι θα σου γίνει άλλη σύντομα ξανά. Αφού στο χαρτί δεν γράφεις τίποτε, ήρθε η ώρα να δούμε αν γράφεις καλά στο γυαλί.

- Στο γυαλί; Σε τσόντα, Τζοάνα, εγώ δεν παίζω, στο έχω ξαναπεί. Δεν είναι της αισθητικής μου.

- Ποια τσόντα και ποια αισθητική, βρε κακομοίρη, ξεκαρδίστηκε στα γέλια το είδωλο του Μανώλη, έχεις δει τη φάτσα και κυρίως το πουλί σου στον καθρέφτη - για να μην πω σε μεγεθυντικό φακό;

- Είδωλο, σκάσε. Δεν πρόκειται για τσόντα, Μανώλη. Είναι κάτι τύποι που γυρίζουν ένα ντοκιμαντέρ για ανθρώπους σαν και σένα. Θέλουν να καταγράψουν μια μέρα από τη ζωή σου. Θα κάνει καλό και στην καριέρα σου.

- Δηλαδή τι ντοκιμαντέρ είναι αυτό; Για άγνωστους συγγραφείς;

- Όχι ακριβώς, περίπου. Για ανθρώπους μοναχικούς, με προβλήματα, που τα έχουνε χαμένα. Είσαι ιδανικός.

- Σάλτα και γαμήσου, Τζοάνα. Σάλτα και γαμήσου.

- Δηλαδή, τι να τους πω; Οτι δεν δέχεσαι να παίξεις στο ντοκιμαντέρ; Είσαι με τα καλά σου, Μανώλη; Αχ, τι λέω κι εγώ! Μα φυσικά δεν είσαι με τα καλά σου, για αυτό σε θέλουν για το ντοκιμανέρ...

- Τζοάνα, θα στο κλείσω.

- Πέρα από την προσωπική προβολή που θα ΄χεις, Μανώλη, θα σε πληρώσουν κι ένα ποσό. Και ξέρεις πόσο χρειάζεσαι τα λεφτά. Ξεχνάς πόσα δίνεις κάθε μήνα για χάπια;

- Θα παίξει, θα παίξει, Τζοάνα, μην τον ακούς, πετάχτηκε και πάλι το είδωλο του Μανώλη απ' τον καθρέφτη. Ακόμη και σε τσόντα. Χρόνια τώρα κάνει πρόβες με την παλάμη του και μένα στον καθρέφτη.

Ο Μανώλης βρίζοντας α να χαθείς μαλακισμένη έκλεισε το κινητό. Παράτησε το είδωλό του στον καθρέφτη να αποτελειώσει τον φρεντοτσίνο του και χώθηκε στο πρώτο μπαρμπέρικο για κούρεμα - ξύρισμα. Να είναι ευπαρουσιάστος όταν έρθουν οι κάμερες.

Εκεί, στον καθρέφτη του μπαρμπέρικου, τον περίμενε το είδωλό του. Χαμόγελο ειρωνικό και αυτάρεσκο:

- Πώς κι από δω, Μανωλάκη; Αλλάξαμε γνώμη μήπως;