Μια ιστορία που έγραψε ο Μανώλης
Ήταν ένας τύπος που έγραφε επιστολές στις εφημερίδες, για τις στήλες των αναγνωστών, επιθυμώντας να κάνει δημόσια παρέμβαση στα πράγματα, να καταγγείλει, να προτείνει, να αναλύσει και να λύσει τα μείζονα ζητήματα της κοινωνίας. Οι επιστολές του σπανίως δημοσιεύονταν. Ακόμη και τότε, δεν τις διάβαζε κανείς πλην του ιδίου και του δύσμοιρου διορθωτή της εφημερίδος.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, έχανε το αναγνωστικό του κοινό, αφού οι εφημερίδες, προτού αναστείλουν οριστικά την έκδοσή τους, απολύανε τους διορθωτές τους. Στράφηκε στο διαδίκτυο κι άρχισε να αφήνει μακροσκελή σχόλια σε όλα τα ενημερωτικά τα πόρταλ, στα ενημερωτικά τα σάιτ, στα δημοφιλή τα ιστολόγια, αλλά και πάλι περνούσε απαρατήρητος, ανάμεσα σε σχόλια του τύπου "έμμα τημεί χρεισύ αβγί" και "να τους κραιμάσουμαι και τους τρακώσους στω Σίνταγμα".
Στον ελεύθερό του χρόνο, πέρα από τις δημόσιες παρεμβάσεις του, διότι είχε και προσωπική ζωή, έγραφε σαν μανιακός κατά φαντασίαν ερωτικές επιστολές προς γυναίκες τις οποίες είχε φανταστεί, ονειρευτεί ή ακόμη και γνωρίσει, γειτόνισσες, γνωστές του, ταμίες στις τράπεζες ή στο γκισέ του ταχυδρομείου, υπαλλήλους του σούπερμάρκετ, τις οποίες επιστολές ποτέ δεν έστελνε, ωστόσο λάμβανε απαντήσεις, τις οποίες έγραφε επιμελώς και ταχυδρομούσε στον εαυτό του ο ίδιος, συνήθως επιστολές ευγενικά απορριπτικές, στις οποίες τάχαμου τα αντικείμενα του πόθου του αναγνώριζαν τα υψηλά, ευγενή και λεπτά του συναισθήματα, τα οποία θα εκτιμούσαν εφ' όρου ζωής, ωστόσο αυτές οι ίδιες τον βλέπανε μόνο ως φίλο, κι αφού νότιζε με δάκρυα τις απορριπτικές επιστολές προς τον εαυτό του, που ο ίδιος είχε γράψει, τις έβαζε στο συρτάρι, κι όταν τα συρτάρια γέμισαν και το σπίτι του ξεχείλιζε από επιστολές αυτοαπόρριψης, πήρε να γράφει αποχαιρετιστήρια γράμματα, τα οποία σκόρπιζε σε όλη την πόλη, προς κατά φαντασίαν φίλους του και αγαπημένα του πρόσωπα, που θα έφευγαν σε μέρη μακρινά και τους ανέλυε λεπτομερώς τον πόνο που του προκαλούσε η φυγή τους, μέχρι που μια μέρα ο πόνος από τις μαζικές φυγές των αγαπημένων του ήταν τόσο μεγάλος που πήρε να γράφει σημειώματα αυτοκτονίας, στα οποία κανείς δεν έδωσε σημασία, πολύ κακώς, γιατί μια μέρα τον βρήκανε νεκρό στο χαρτοβασίλειο των επιστολών και των σημειωμάτων του, τα οποία εκτιμήθηκαν για τη λογοτεχνική τους αξία και εκδόθηκαν σε τρεις τόμους που παραλίγο να βρεθούν στην κορυφή των μπεστ σέλερ, αλλά έχασαν την πρωτιά από το νέο βιβλίο της Λένας της Μαντά.
Στον ελεύθερό του χρόνο, πέρα από τις δημόσιες παρεμβάσεις του, διότι είχε και προσωπική ζωή, έγραφε σαν μανιακός κατά φαντασίαν ερωτικές επιστολές προς γυναίκες τις οποίες είχε φανταστεί, ονειρευτεί ή ακόμη και γνωρίσει, γειτόνισσες, γνωστές του, ταμίες στις τράπεζες ή στο γκισέ του ταχυδρομείου, υπαλλήλους του σούπερμάρκετ, τις οποίες επιστολές ποτέ δεν έστελνε, ωστόσο λάμβανε απαντήσεις, τις οποίες έγραφε επιμελώς και ταχυδρομούσε στον εαυτό του ο ίδιος, συνήθως επιστολές ευγενικά απορριπτικές, στις οποίες τάχαμου τα αντικείμενα του πόθου του αναγνώριζαν τα υψηλά, ευγενή και λεπτά του συναισθήματα, τα οποία θα εκτιμούσαν εφ' όρου ζωής, ωστόσο αυτές οι ίδιες τον βλέπανε μόνο ως φίλο, κι αφού νότιζε με δάκρυα τις απορριπτικές επιστολές προς τον εαυτό του, που ο ίδιος είχε γράψει, τις έβαζε στο συρτάρι, κι όταν τα συρτάρια γέμισαν και το σπίτι του ξεχείλιζε από επιστολές αυτοαπόρριψης, πήρε να γράφει αποχαιρετιστήρια γράμματα, τα οποία σκόρπιζε σε όλη την πόλη, προς κατά φαντασίαν φίλους του και αγαπημένα του πρόσωπα, που θα έφευγαν σε μέρη μακρινά και τους ανέλυε λεπτομερώς τον πόνο που του προκαλούσε η φυγή τους, μέχρι που μια μέρα ο πόνος από τις μαζικές φυγές των αγαπημένων του ήταν τόσο μεγάλος που πήρε να γράφει σημειώματα αυτοκτονίας, στα οποία κανείς δεν έδωσε σημασία, πολύ κακώς, γιατί μια μέρα τον βρήκανε νεκρό στο χαρτοβασίλειο των επιστολών και των σημειωμάτων του, τα οποία εκτιμήθηκαν για τη λογοτεχνική τους αξία και εκδόθηκαν σε τρεις τόμους που παραλίγο να βρεθούν στην κορυφή των μπεστ σέλερ, αλλά έχασαν την πρωτιά από το νέο βιβλίο της Λένας της Μαντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου