Ακόμη ένα ανέκδοτο απ' τον Μανώλη

Ο Μανώλης σκάλιζε
στα σκοτεινά τη μύτη του
ακούγοντας παλιά ρομαντικά τραγούδια
Και τα κακάδια που έβγαζε
μπαλάκι τα πέταγε
στον κάλαθο των αχρήστων
μαζί με τα ποιήματα που έγραφε
περί κορμιών και κοριτσιών και μακριών βοστρύχων
Πού και πού αναστέναζε
και πατούσε το f5
φρούδες ελπίδες, τζίφος
κι είχε μουδιάσει ο πόδας του
καθισμένος σταυροπόδι
και σαν πήγε να σηκωθεί
κουτσαίνοντας να πάει προς τον καθρέφτη
να επιθεωρήσει το προσωπικό του χάλι
του ήρθε μια ζάλη
έπεσε, σωριάστηκε, χτύπησε στο κεφάλι
και δεν πρόλαβε να δει το μήνυμα
που του ήρθε από την άλλη